Euranne v GorkumAls initiatiefnemer van de doorstart, mag ik voorzitter zijn van de stichting. Ook onderhoud ik het contact met onze coördinator in Malawi. Ik ben getrouwd met Job en moeder van drie kinderen en een pleegkind. In mijn werk als directeur van een basisschool, zorg ik er voor dat het onderwijs van hoge kwaliteit is en er voldoende leermiddelen en materialen zijn. Natuurlijk wist ik wel dat onderwijs-maatstaven niet overal op de wereld gelijk zijn. Maar toen ik in 2014 samen met vriendin en collega-schoolleider Clariet Erbrink in Malawi was, werd ik geraakt door de erbarmelijke omstandigheden waaronder leraren daar hun werk doen. Ik kreeg een sterk verlangen om iets te willen doen. Maar waar moest ik in vredesnaam beginnen? We kunnen een onderwijssysteem niet zo maar veranderen en de cultuur niet ombuigen! Aanhaken bij andere hulporganisaties lukte niet omdat zij in deze streek (nog) niet werkzaam zijn. Bovendien wilde ik dat de hulpverlening kleinschalig zou zijn en gericht op persoonlijk contact. Ik besloot maar gewoon te beginnen. Als ik niets zou doen, zou er in elk geval niets gebeuren! Nadat we startten met de financiële ondersteuning van ons eerste kind, stroomden de aanvragen voor studiebeurzen binnen. Er zijn zoveel kinderen die graag naar school zouden willen! Ik ben erg dankbaar dat het gelukt is om enthousiaste bestuursleden te vinden die samen met mij de stichting weer willen gaan opbouwen! Inmiddels ben ik opnieuw in Malawi geweest om daar de lokale afspraken voor de stichting verder uit te werken. Uiteraard is deze reis op eigen kosten.
|
Clariet ErbrinkIk ben secretaris en schrijf de notulen en het jaarverslag. Zo leggen we verantwoording af over wat we binnen de stichting doen. Ik ben getrouwd met Hans, moeder van 5 uitgevlogen kinderen en oma van 8 kleinkinderen. Met veel plezier werk ik als directeur op een basisschool in Wageningen. In 2014 ben ik met Edukans naar Malawi geweest, een studiereis om basisscholen in Chikwawa te ondersteunen. Het land, de mensen, het heeft mijn hart gegrepen! Ik zag hoe weinig kinderen na hun basisschooltijd naar het voortgezet onderwijs kunnen doorstromen. Alleen voor de beste leerlingen is doorleren weggelegd, en dan moet je nog geld hebben ook. Zeker voor meisjes is vervolgonderwijs een vaak onvervulde droom. Ik hoop door het werk van de Stichting Mangochi-Malawi bij te kunnen dragen aan de toegankelijkheid van onderwijs in Malawi en de bestrijding van armoede.
|
Eva van GorkumIk ben in aanraking gekomen met Malawi via een schoenendoos-actie van Edukans. Sinds 2007 heb ik briefcontact met Precious, het meisje dat mijn doos kreeg. In juni 2016 ben ik samen met mijn moeder Euranne en mijn broer Stijn in Malawi geweest om haar te ontmoeten. Dat was een onvergetelijke ervaring die me enorm heeft gestimuleerd om me in te zetten voor onze stichting. Ik vind het erg belangrijk dat meisjes als Precious in Malawi een kans krijgen om naar school te gaan en zich te ontwikkelen. Binnen het bestuur is het mijn taak de nieuwsbrief te maken. Verder beheer ik van al onze studenten een dossier waarin we bijhouden waar zij studeren, wat de kosten zijn en hoe het met hen gaat. We bewaren daarin ook de bonnen en rapporten van de kinderen. Ik studeer Algemene Sociale Wetenschappen en word daar flink aan het denken gezet over de duurzaamheid van ontwikkelingswerk.
|
Ik ben Caroline Milatz en sinds 2005 ben ik werkzaam in het onderwijs. Hier wordt regelmatig gespaard voor een goed doel en altijd had ik dan de wens om naast de financiële ondersteuning ook persoonlijk iets in een ontwikkelingsland te willen betekenen. In mei 2018 heb ik dat verwezenlijkt in Malawi. Met een groep van twaalf mensen ben ik als world-teacher twee weken werkzaam geweest op een kleine school in Mangochi. En wat was het bijzonder! De motivatie om kennis op te doen, zowel bij de leerkrachten als bij de leerlingen was indrukwekkend. Wat me vooral pijnlijk is bijgebleven is de kansarme situatie voor deze kinderen. Zij hebben dat zelf nauwelijks in de gaten en hebben serieuze toekomstplannen, misschien nog wel duidelijker dan menig leerling waar ik nu mee werk. Het is aandoenlijk om te weten dat het in veel gevallen niet zal lukken, eenvoudig omdat de middelen er niet voor zijn. Geen fiets, geen mogelijkheid om op school te komen, nog los van de kosten die een opleiding met zich meebrengen.
Met dit gevoel thuisgekomen was het aansluiten bij de stichting Mangochi Malawi een heel logisch gevolg. Mijn enthousiasme zet ik in om op diverse terreinen de bekendheid van de Stichting Mangochi Malawi te vergroten. Immers; hoe meer mensen doneren, hoe meer studiebeurzen er uitgegeven kunnen worden. |